VII

Panie mój; do którego wyrywa się moje serce !( - do Pragnienia  Pragnień)

o Panie usłysz pragnień wołanie człowieka!

który Cię  w bezkresie ciszy ciągle szuka (- i znajduje -)

o Panie Panie usłysz pragnienie pragnień serca ludzkiego!

- rozumiem, że droga nie staje się nagle prosta (- jeśli pytam:)

skąd przyszedłem? – ja, człowiek pragnienia – czy tam powrócę w wieczności?

które pytanie wydaje się być ważniejsze dla szczęścia życia? które jest?

a drogi (- które nie są pragnieniem odwiecznym -) czy rzeczywiście                                                                                       prowadzą donikąd?

MUSISZ SZUKAĆ WŁASNEJ DROGI …

akcentować to co prawdziwe i prawe (wbrew wszystkim                                                                          wszystkiemu; lecz z Bogiem)

rozróżniać dobro od braku dobra:

tak żyj proszę; aby człowiek odczytywał sens bycia w tobie

abyś stając przed obliczem Pragnienia Pragnień wołał z serca: o Panie daj                                                                                                       nam poznać drogę!

VIII

podążaj za Bożym pragnieniem – podążaj!–

ono trwa w twoim sercu – i jest najważniejszym i najwierniejszym trwaniem.

kolor wrzosowy, który najbardziej lubisz i wrzosy zamiast róż ( -choć są piękne - )

obok pragnień najprostszych - jak to byś zawiązała mi znowu szalik -

rosną w nas pragnienia głębsze i bardziej dojrzałe; pragnienia, którym

sprostać nie jest wcale tak łatwo – one odczytują nam sens naszego istnienia -

których trwanie nie pozwala przemijać bezsensu

ale nadaje właściwy istnieniu ludzkiemu wymiar

Miłość szlachetne rozbudza pragnienia

- albowiem Ona nie ucieka od świadomych wyborów

rozbrzmiewa Owa Miłość refleksją nad przemijaniem

- teraz jutro i w wieczności wypełniasz życiem to pytanie:

a czego pragnie twoje serce?