V

pusto pusto strasznie pusto

odpychane coraz dalej w te kolejne smutne jutro

krótko krótko strasznie krótko

ośnieżona Mała Budko

raz chwileczkę raz chwileczkę

słuchaj; serce bije w rytmie pragnień życia

krótko choć choć nawet na bardzo krótko

abstrakcyjnie tak żyć nie chcą jedna Budka z drugą Budką

moment uchwyć podnoszenia pragnień z serca

antrakt między wczoraj – jutro – dzisiaj. tak

realne są pragnienia, które Pragnień Twórca w nich zaszczepił

trwanie w nich dotyka Sensu Sensów – niechaj zasną snem spokojnym

albo czas niech się zatrzyma i obudzi i ocali zbyt za krótkie serca bicie

VI

pragnienie człowieka – o największy dramacie Pragnienia Pragnień !

o Ciebie któryś raz pytam (- i serce pyta -)

które nie zaznajesz spokoju na tym świecie

oto jest w Tobie ta moc przeogromna – siła

raz poddane sercu pragnienie sensu życia

stale przy sercu mieszka człowieka

a kto potrafi albo kto nie potrafi oto nie pytać?

ma w sobie tę nadzieję pragnienie

aby trwać mimo wszystko wśród niesprzyjających wichur

rozpoznać prawdę i drogę i życie i wrócić

tylko żeby dojść do celu trzeba Miłości powierzyć pragnienia

a rzeczą ludzką … czy jest rzeczą ludzką szczęścia szukać bez wytchnienia?