XIII

przed Bogiem stwórcą wypowiedziane twoje imię

oto brzmi sucho jak gałęzie łamane w zimie

kolorowe pragnienia niczym są w porównaniu z pragnieniem twojego                                                                                        imienia

oprócz imion wypowiadanych tyle

razy w oczekiwaniu na wołania odpowiedź

szepta imię Twoje nieszczęśliwy dramatu tego

kochanek: dlaczego chciało nam się pójść w ślady Konradów?

albowiem taki los (?)

miłość, której nie dasz sensu

a zarazem sens ci ona nadaje –

raz jeden księżniczka zamknięta w wieży –

tylko raz jeden dana szansa w życiu by ją uwolnić

ale rycerz znów stoi w połowie drogi bo brakło… czego? wołania;                                                                                                         URATUJ!

XIV

pragnę wziąć dłoń twoją małą maleńką

oazę ciszy spokoju i ciepła

którą w dłoni zamykam. i mam spokój serca.

o jedno prosisz mnie – tylko bądź

raz jeden nie chcę odebrać nadziei

skoro tylko chcesz – chcę przy Tobie być

a jeśli to w oczach Twoich odnajduję spojrzenie, którego tak długo już                                                                                                  szukam?

może to właśnie jest miłość, gdzie nic nie wydaje się proste

a może to obietnica tak trudna jak życie…

raz jeden otwieram dłoń moją i Ty otwierasz swe serce i życie

teraz tylko potrzeba czasu by się zrównał rytm bicia serc naszych obu

albowiem pragnę dać Ci nie tylko dłoń moją, ale dać serce – jak całe                                                                                                              życie!