Przyszłość zależy od miłości…

Nie dalej jak dwa lata temu. Dokładnie dwa lata. Zaplanowane. Przygotowane. Na ostatnie guziki. Na welon. Dziś jest ta rocznica, druga z kolei. A wtedy… wyczekiwana godzina 15:00, niedzielne popołudnie, tłum gości, rodzina, kapłani, świadkowie i oczywiście My sami. Ona w białej sukience On w garniturze. Ona z welonem. On z srebrnym musznikiem. Ona w białych szpileczkach. On w czarnych półbutach. Ona z bukietem z eustomy. On z jednym kwiatuszkiem, który ma po dziś dzień zasuszony. Biała koszula na spinki. Biały szal.

Idą powoli. Już gra organistka. Śpiewa schola. Wychodzą kapłani. Jest miłość i radość… Nikt nie przypuszczał, że będą razem – z resztą i Oni sami. Wszystko toczyło się Bożym planem, choć nie zrozumiałym. Dziś jednak już wiedzą, że tak miało być i że Boża Opatrzność zrządziła… ich los…

 

Dziś było popołudniowo świątecznie…

Najpierw małe zakupy krawatowo-poduszkowe, później spacer naszym deptakiem przecudnej urody, małe mniam mniam naleśnikowe i rocznicowa Eucharystia, w kościele, w którym dawaliśmy sobie przyrzeczenia małżeńskie. Wieczorna mała niespodziewana i fotelik do karmienia dla Bubusia, który dostaliśmy od dobrych ludzi. I domek. W domku bałaganik, bo mnóstwo małych, Bubusiowych ubranek się suszy.... i to tak, żeby wszystko miało ręki i nogi :)

 

Obrączki, które leżą na wystawie,

przemówiły do nas dziwnie mocno.

Oto teraz są tylko wyrobem ze szlachetnego metalu,

Lecz tak będzie tylko do tej chwili,

- gdy jedną z nich włożę na palec Magdy,

- a ja drugą na palec Przemka.

Odtąd zaczną wyznaczać nasz los.

Będą przeszłość przypominać wciąż,

Jakby lekcję, którą trzeba wciąż pamiętać ,

I przyszłość otwierać będą ciągle na nowo,

Łącząc przeszłość z przyszłością.

- Karol Wojtyła

„Przed sklepem jubilera”